Installatie in een ruimte van 15 m diep, 7.5 m breed en 3-3.5 m hoog,
Bestaand uit een oude garage, met een compositie/opstelling van verbrand hout en gras, sier deurlijsten en een raam.
Gebiedsontwikkeling
De uitdrukking "Immer Förwarts, Nimmer Rückwarts" (Alleen vooruit, nooit meer terug) stond op een postkaartje van de stad Oldenburg. Wellicht had het oorspronkelijk een politieke betekenis, voor mij stond de uitdrukking voor mijn gevoel wat ik kreeg na vele mensen uit de stad te hebben ontmoet en gesproken.
Ik ervaarde een zekere rusteloosheid, over de bestemmingsplannen die gemaakt waren door de lokale overheid voor het stationsgebied; het stadsdeel tussen het (historische) treinstation en het centrum van Oldenburg. Het stadsdeel was inmiddels omgedoopt tot het 'Creative District' van Oldenburg door de mensen die daar woonden en hun activiteiten hadden. De nieuwe plannen vanuit de lokale overheid kwamen niet overeen met het kunstzinnige karakter wat het nu voornamelijk had.
Door het lokale culturele centrum van de stad; Kulturetage (ook gesitueerd in het Creative District) was een 4-tal Europese kunstenaars uitgenodigd (waaronder ikzelf) om een kunstzinnige reflectie te geven op het gebied gedurende een artist-residence periode van 6 weken met een afsluitende expositie in het slotweekend.
Observatie van Het stationsgebied
Dit stadsdeel fascineerde me in haar verscheidenheid in architectuur, karakteristiek voor dit gebied: Huizen en villa's in de classicistische stijl van de late19e, vroege 20ste eeuw, na-oorlogse appartementenblokken, 70-er jaren kantoorgebouwen en de modernere gebouwen uit de jaren 90, staan door elkaar.
Er heerst een sterke behoefte om vanuit de buurt nieuwe initiatieven te realiseren en om dit nog onpopulaire stadsdeel te ontwikkelen tot een bruisend en aantrekkelijk stadsdeel met behoudt van het creatieve karakter; 'the Creative District' van Oldenburg. Naast het gevoel van onrust heerste er dus ook een zeker optimisme.
"The Garage"
Voor mij was deze ervaring de aanleiding om een installatie te creëren in 'the garage'; een onopvallende verborgen, maar ook een grote ruimte in het gebied en vlak achter het gebouw van Kulturetage; het centrum voor kunst en cultuur activiteiten van de stad.
Tussen de gebouwen ontdekte ik meerdere 'verlaten' plekken en ruimtes zoals deze, anoniem, waar een zekere stilte te vinden was. Het waren bijna-vergeten plekken, verspreid door het stadsdeel heen. En een van die ruimtes, deze 'garage' wilde ik laten zien aan het publiek. Hoe fijn en mooi het was om op die plekken ook de stilte op te zoeken; een plek voor reflectie op het stadsdeel. En tegelijkertijd een plek waar later zo veel meer kan ontstaan.
Mijn installatie werd een uitdrukking van mijn persoonlijke beleving van the Creative District.
Een installatie waar het initiatief van het publiek wordt bevraagd: Ga je verder de ruimte in, of is er een belemmering die tegen houdt? Het zou een soort ontdekkingstocht kunnen zijn, over wat zij denken te zien en ervaren in een nieuw gecreëerde omgeving, in een onbekend bekend stadsdeel.
De installatie werd in 5 weken ontwikkeld, toe werkend naar de expositie in het laatste weekend van de 6e week.
Er is een beeld ontstaan, een compositie van de ruimte, in de ruimte van verbrandde pallets, fris grasgroen, en gevonden bouwmaterialen uit het stadsdeel zelf. het verleden, en de toekomst in haar verscheidenheid te samen.
Eerder*
Op mijn website presenteer ik ook enkele oudere projecten van vóór 2018: Dit zijn tijdelijke, plaatsgebonden kunstinstallaties. Hiermee geef ik een beeld van groot ruimtelijk werk wat ik eerder maakte, maar wat ook aan de basis staat van de sociale projecten die ik later ben gaan doen.
Hoewel dit werk wordt gezien als 'autonoom' werk; is het altijd in interactie met de (fysieke) omgeving gemaakt, en omvat een reflectie van mijn ervaringen en ontmoetingen in diezelfde omgeving.
