Na een herniaoperatie in 2023 en een jaar van revalideren kon ik tot grote opluchting in 2024 eindelijk weer verder met mijn caravannetje. De verf zit nog mooi op, maar de binnenkant, nog steeds zonder ramen, heeft het zwaarder gehad.
De binnenkant heb ik zo goed mogelijk weer schoon gemaakt, er zaten nog houtblokjes in de bodem. De kuip zat daarmee geklemd op het onderstel, en het waren de dragers van de vloer. Helaas waren die door de tijd en het weer aardig verrot en niet meer bruikbaar. Dus moesten er ook nog uit.
Ondertussen ging ik verder met de nieuwe raamrubbers, en kreeg ik hulp bij het inzetten van de originele ramen. Een lastige klus, want de ramen zijn van acrylglas en komen uit 1974. De flexibiliteit is er inmiddels wel wat uit. Maar een barst mag de pret niet drukken. Die is gerepareerd zodat deze weer even meegaat. Nieuwe ramen kosten veel, en ik probeer zoveel mogelijk te hergebruiken.
Na de houtblokjes te hebben vernieuwd, kon het vloertje met passen en meten gelegd. Nog net voor de winter. Op een later moment wordt de kuip met de nieuwe vloer vast gezet aan het onderstel en kan ik verder met de verlichting en het interieur. Tot slot zitten de roostertjes er weer op en heb ik nieuwe stoot/tocht rubbers aan het dakluik en deurtje gezet. Voor het deurtje net te dik, maar dat is zorg voor later.
Nieuwe blokjes zijn gezaagd, ingepast en gelijmd. De vloer ligt mooi vlak en sluit goed aan. De raamrubbers passen goed en klemmen de ramen met een grijze pees. De roostertjes zitten er weer op en het caravannetje heeft zelfs de eerste regenproef goed doorstaan.
En weer een stap verder, op weg naar een rijdend ateliertje!
